شاهتیرهای جعبهای تک سلولی به طور مستقیم برای استفاده در دهانه‌های 40 تا 270 متر مناسب هستند. استفاده از ساختارهای جعبهای به منظور زیبایی شناسی مناسب است در حالیکه بخش جان این جعبه‌ها دارای یک ظاهر ظریف هستند در حالیکه با یک پروفیل باریک ترکیب می‌شوند.
تک جعبه‌ها برای هر دو طرح طولی و عرضی کارآیی دارند و یک راه حل اقتصادی برای سازه‌های با دهانه متوسط و طولانی هستند. این نوع عرشه به صورت اسپانیایی، با استفاده از داربست‌های کامل در ارتفاع یا خرپاها، و یا به عنوان پایانه‌های کنترلی ساخته می‌شوند.
این گزینه می‌تواند برای پلهای با دهانه متوسط و یا طولانی با طول‌های بین 40 تا 55 متر بسیار کاربردی باشد. چنین عرضی برای عرشه‌های دوقلو بیش از حد طولانی است و برای ساخت سازه‌های طره‌ای جعبهای که به طور متوالی در داخل محل قرار گرفته‌اند خیلی کوتاه است، در حالی که اگر کل طول بخش جعبهای کمتر از 1000 متر باشد، استفاده از قطعات پیش ساخته توجیه پذیر نمی‌باشد.
پایه‌ها باید لنگر خمشی مشابهی را در مقایسه با قوس‌ها حمل کنند اما این اتفاق با استفاده از نیروی فشاری به دلیل وزن سقف امکان پذیر است.
به این ترتیب آنها ممکن است کمی نازک‌تر از قوس‌ها باشند. قوس‌ها همیشه مقرون به صرفه هستند آنها مزایای دوگانه‌ای را برای جذب لنگرهای وسط دهانه فراهم می‌کنند و پس از آن یک بازوی بزرگتر را برای مقاومت در برابر این لنگر به لحاظ اقتصادی فراهم می‌کنند. حتی قوس‌های بسیار کوچک نیز در کاهش میزان آرماتور موثر هستند.
شاهتیر T شکل که در ساخت و ساز استفاده می‌شوند، یک سازه تحمل بار متشکل از بتن مسلح، چوب یا ف با یک مقطع T شکل است.
بالای سطح مقطع T شکل به عنوان یک عضو فشاری به منظور مقاومت در برابر نیروی فشاری عمل می‌کند. جان تیر قرار گرفته در زیر فلنج فشاری برای مقاومت در برابر تنش برشی و برای جداسازی بیشتر برای کوپل نیروهای خمشی استفاده میشود.
شاهتیر T شکل نسبت به I-beam دارای یک عیب بزرگ است چرا که هیچگونه فلنج تحتانی برای مقاومت در برابر نیروهای کششی ندارد.
یکی از راههای تبدیل شاهتیر T شکل به یک ساختار کارآمد‌تر این است که از یک شاهتیر T شکل مع با یک عرشه متصل به بالای تیرها استفاده کنید. اگر این کار به درستی انجام شود، عرشه به عنوان یک فلنج فشاری عمل می‌کند.
یک شاهتیر T شکل یک عنصر سازه‌ای است که قادر به مقاومت در برابر بارهای بزرگ با استفاده از آرماتورهای تقویت کننده داخلی است.
در برخی موارد، شاهتیر T شکل برای اولین بار توسط یک انسان در ساخت یک پل با یک ستون و یک عرشه مورد استفاده قرار گرفت. با این همه، یک تیر T شکل در اصل بیش از یک ستون با یک سطح افقی در بالای صفحه جان و یا در مورد تیرهای T شکل مع در پایین است.
بخش بالایی که کشش تیر را تحمل می‌کند، جان نامیده میشود و قسمت‌های افقی که فشار را تحمل می‌کنند، بال نامیده می‌شوند. با این حال، مواد استفاده شده در طول سالها تغییر کرده‌اند، اما ساختار اصلی آن ثابت است.
سازه‌های متشکل از شاهتیر T شکل مانند پل بزرگراه‌ها، ساختمان‌ها و گاراژهای پارکینگ، موادی اضافی در پایین خود دارند که جان را به فلنج متصل می‌کند تا آسیب پذیری شاهتیر T شکل را در برابر تنش برشی کاهش دهد. با این حال، هنگامی که یک فرد با جزئیات بیشتری طراحی شاهتیر T شکل‌ها را بررسی می‌کند، تفاوت‌هایی وجود دارد.
تیرهای T شکل، اگر چه در طراحی ساده هستند، شامل عناصر طراحی چندگانه هستند. بر خلاف I-beam، شاهتیر T شکل فاقد یک فلنج در پایین است که باعث صرفه جویی در مصالح، اما مقاومت کمتری در برابر نیروهای کششی دارد.
با این حال در گاراژهای پارکینگ، این فقدان فلنج در پایین مقطع شاهتیر T شکل در واقع به عنوان یک مزیت شناخته میشود چرا که عرشه بالایی به عنوان فلنج عمل می‌کند.
طرح‌های شاهتیر T شکل در اندازه‌ها، طول‌ها و عرض‌های مختلف بسته به نوع سازه و تنش فشاری مورد نیاز آنها ارائه می‌شوند. با این حال، سادگی شاهتیر T شکل توسط برخی از کسانی که به درستی بیش از یک سازه پیچیده را مورد آزمایش قرار می‌دهند، مورد سوال است.
به عنوان مثال، تیرهای شاهتیر T شکل مع را با سطح مقطع‌های با جان دایره‌ای مورد آزمایش قرار دادند و با ترکیب خروجی‌ها به طور کلی به نتایج مطلوب دست یافتند.
بنابراین در بعضی موارد سرمایه گذاری در زمان و تلاش برای ایجاد یک ساختار پیچیده‌تر ثابت کرده است که ارزشمند است. همچنین یک مسئله ساده‌تر در نظر گرفتن این موضوع است که از چه ماده یا موادی در ساخت شاهتیر T شکل باید استفاده شود.
درباره این سایت